Przedszkole nr 73 przy ulicy Uśmiechu 5 w Lublinie serdecznie zaprasza przyszłe przedszkolaki wraz z rodzicami na zajęcia adaptacyjne w ramach działań „Klubu nowego przedszkolaka”.  Spotkania te mają na celu pomóc dzieciom i rodzicom w przekraczaniu progu przedszkolnego, a także w sprzyjaniu adaptacji w nowym środowisku.
Prosimy zabrać ze sobą obuwie zamienne oraz dobry humor !!!

Adaptacja polega na przystosowaniu się jednostki lub grupy do funkcjonowania w zmienionym środowisku społecznym. Proces ten dotyczy dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną – głównie trzylatków. Dla przeważającej większości dzieci w tym wieku pójście do przedszkola jest pierwszym w życiu doświadczeniem bycia zostawionym przez rodziców w obcym miejscu, z nieznanymi osobami. Dlatego ostro protestują – płaczą, krzyczą. Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska dotyczy całego organizmu, jednak największe znaczenie ma sfera fizjologiczno-biologiczna, emocjonalno–społeczna i poznawcza. Za całość procesów przebiegających w organizmie odpowiedzialny jest ośrodkowy układ nerwowy, który u trzylatka jest jeszcze słaby i delikatny. Dziecko nie radzi sobie z odbieraniem wielu różnorodnych bodźców, męczy je długi jednostajny wysiłek, nie potrafi też znosić ograniczeń. Natomiast w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu organizm małego dziecka zostaje poddany działaniu właśnie tych czynników. Dodatkowo następuje też zmiana w sposobie i stopniu zaspokajania elementarnych jego potrzeb.

Sfera fizyczna – samodzielność. Poziom rozwoju fizycznego i motorycznego trzylatka pozwala mu na wykonywanie czynności higienicznych i zaspokajanie potrzeb fizjologicznych z niewielką pomocą dorosłych, jednak umiejętności te nie są wystarczająco utrwalone. Zmiana środowiska może wywołać trudności w ich wykonywaniu. Dziecko nie zna warunków życia grupowego oraz sposobu zaspokajania swych potrzeb w nowej sytuacji, to z kolei może stać się przyczyną powstawania napięć i uczucia niepewności.

Sfera poznawcza. Trudnością w przystosowaniu się trzylatka do warunków przedszkolnych jest słaba znajomość  słownych określeń stosunków czasowych. Dziecko stopniowo poznaje upływ czasu na bazie własnej działalności, dlatego wyjaśnienia składane płaczącemu maluchowi, że „mama przyjdzie później” wcale go nie uspakajają. Trzylatek nie rozumie znaczenia słowa „później”, nie potrafi określić ile czasu musi upłynąć, aby nastąpiło to „później”. Czas jest  dla niego na razie czymś abstrakcyjnym, niemierzalnym, czymś poza zasięgiem jego możliwości poznawczych.

Sfera emocjonalna. Silna więź między matką a dzieckiem sprzyja rozwijaniu się szeregu potrzeb psychicznych, z których najważniejszą jest potrzeba bezpieczeństwa.  Jedynie dziecko czujące się  bezpieczne jest zdolne do uczenia się, do poznawania otaczającego świata, do działania. Odkrywanie nieznanego przynosi dziecku zadowolenie i satysfakcję. Natomiast niezaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa powoduje pojawienie się poczucia opuszczenia, braku miłości i akceptacji, a nawet zagrożenia czy lęku. Taki właśnie lęk przed rozstaniem z matką przeżywa dziecko przeniesione z dobrze znanego mu środowiska rodzinnego do obcej jeszcze grupy przedszkolnej.

 Proces adaptacyjny dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną może im przynieść wiele korzystnych zmian. Należy jednak wesprzeć dziecko w tym działaniu poprzez rozważną współpracę dwóch – najważniejszych dla niego – środowisk wychowawczych, jakimi są dom rodzinny i przedszkole.

Aby ograniczyć do minimum stres dziecka, rodzice jako osoby najsilniej z nim związane, powinni stopniowo przygotowywać je na to ważne wydarzenie. Tak, by zmiana środowiska następowała możliwie łagodnie i była rozłożona w czasie, dając możliwość stopniowego „wrośnięcia” dziecku w nową społeczność.

Wychodząc naprzeciw obserwowanym corocznie stresom  nie tylko dzieci, ale także ich rodziców nasze przedszkole od kilkunastu już lat realizuje program adaptacji trzylatka pt. „Chcę chodzić do przedszkola”. Naszym celem jest zminimalizowanie i złagodzenie trudności adaptacyjnych dzieci nowoprzyjętych do placówki.

Aby wesprzeć Państwa i przybliżyć charakter zmian, które czekają dziecko, potrzebę działań wspierających przygotowaliśmy materiał psychologiczno-pedagogiczny pt.

Dzieci, które po raz pierwszy przekroczą progi naszego Przedszkola czekają duże i bardzo poważne zmiany. Nawet dorośli denerwują się wchodząc w nowe środowisko, idąc do nowej pracy, zmieniając miejsce zamieszkania.

Pamiętajmy, że to co nowe, trudne i nieznane nie zawsze jest złe.

Dajmy dzieciom i sobie szansę. Pamiętajmy, że dziecko ma prawo płakać, pozwólmy mu więc na to – wyraża ono tym swój smutek, rozładowuje napięcie, pokazuje swoją złość i chwilową niechęć.

Jeśli dziecko płacze mówmy, że będziemy tęsknić i że je kochamy
(wielkie magiczne słowo!)

Rodzicu!

1. Z uśmiechem witaj wraz z dzieckiem każdy nowy dzień. Wstań wcześniej, nie popędzaj dziecka.

2. Rano przychodź do Przedszkola wcześniej, nie na „ostatnią chwilę”, unikaj pośpiechu i nerwowych sytuacji. Wyprawa do Przedszkola powinna być raczej spacerem, a nie wyścigiem z czasem!

3. Pozwalaj  dziecku zabrać do Przedszkola ulubioną przytulankę (podpisaną).

4. Nie obiecuj swojemu dziecku nagród za pójście do Przedszkola, dziecka nie można przekupywać!

5. Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je, przytul, odprowadź do sali, życz miłej zabawy i przekaż pod opiekę personelowi Przedszkola.

6. Nie ulegaj dziecku, nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko od Rodziców wymusić.

7. Nie obiecuj dziecku, że odbierzesz je po śniadaniu skoro wiesz na pewno, że nie będziesz w stanie tego uczynić.

8. Postaraj się stopniowo wydłużać pobyt dziecka w Przedszkolu.

9. Jeżeli dziecko przy pożegnaniu płacze postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do Przedszkola drugi rodzic, ten, z którym rozstania są mniej bolesne.

10. Kontroluj, co mówisz w obecności dziecka, zamiast „już” powiedz „teraz”.

11. Nie wypowiadaj się negatywnie w obecności dziecka na temat sytuacji dotyczącej pobytu w Przedszkolu.

12. Nie wymagaj od dziecka, by po przyjściu do domu natychmiast opowiadało o Przedszkolu, poczekaj, aż samo zacznie mówić.

13. Nie pytaj, co i ile dziecko zjadło, ale z kim i w co się bawiło oraz jak spędziło czas.

14. Chwal dziecko jak najczęściej, np. za pięknie wykonany rysunek w Przedszkolu, za powitanie z uśmiechniętą buzią (w czasie wychodzenia z Przedszkola).

15. Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem! Nie płacz w obecności dziecka!

16. Systematycznie kontaktuj się z nauczycielami, pytaj!

17. Maluszki nie powinny przynosić do Przedszkola zabawek! Rodzicu, pamiętaj, maluszki nie potrafią się dzielić, unikajmy sytuacji powodujących stres (zagubienie zabawki, zepsucie itd.).

Adaptacja przebiega jednak w bardzo zróżnicowanym tempie, w indywidualny sposób, charakterystyczny dla każdego dziecka. Uzależnione jest to między innymi od predyspozycji psychicznych dziecka, jego doświadczeń społecznych i emocjonalnych w rodzinie, umiejętności oraz od podejścia dorosłych. Różne są też przejawy adaptacji dzieci do nowych warunków życia.

Podstawą procesu adaptacji jest przygotowanie dziecka w różnych sferach: emocje, samodzielność w zakresie samoobsługi. Pomogą w tym proste zabawy z dzieckiem w zakładanie ubranek, fartuszka, kapci, bucików. Ćwiczmy z dzieckiem sprzątanie zabawek, odkładanie przedmiotów na wyznaczone miejsca oraz samoobsługę higieniczną. Pamiętajmy, że trzeba dziecku dać szansę się wykazać! Takie zabawy i ćwiczenia wymagają od Rodziców spokoju, wyciszenia, a od dziecka ciągłych powtórek.

Pamiętajmy, dziecko samodzielne samoobsługowo jest pewniejsze w kontaktach z rówieśnikami oraz z dorosłymi. Takie dziecko osiąga małe sukcesy, które podbudowują Jego wiarę w siebie i swoje umiejętności. Uciecha z samodzielnych prostych osiągnięć jest bezcenna.

UWAGA:

Każde dziecko ma swój ustalony w domu rytm dnia. Ten rytm, do którego maluch jest przyzwyczajony ulegnie radykalnej przemianie. Przedszkolak musi się przyzwyczaić do nowych, zupełnie odmiennych warunków panujących w Przedszkolu. Usprawniajmy dzieci i pozwólmy na odrobinę samodzielności. Należy dać dziecku czas na adaptację.

Rodzicu, nie rezygnuj przy pierwszej nieudanej próbie, każdego dnia będzie lepiej!

Dzieci często są szybciej gotowe do Przedszkola niż ich Rodzice.

Bardzo ważna dla poczucia bezpieczeństwa dziecka jest  uczciwość i punktualność Rodzica.

Co można zrobić dla dziecka, aby ułatwić mu proces adaptacji:

• otoczyć Je spokojem i miłością

• ćwiczyć Jego samodzielność i trening higieniczny

• rozwijać Jego sprawność ruchową

• nie przeładowywać Go zajęciami dodatkowymi

• nie straszyć Go Przedszkolem

• pokazać Mu budynek Przedszkola i jego otoczenie.

WYPRAWKA

Wyprawkę do Przedszkola proponujemy zakupić przy aktywnym udziale dziecka. Niech przyszły przedszkolak sam sobie wybierze piżamkę, kapcie, woreczek na piżamkę i woreczek na dodatkowe ubranie. Pozwólcie Państwo dziecku oswoić się z tymi przedmiotami i zakupić je na tyle wcześniej, by zaczęło traktować je jak swoje.

Przypominamy, że wszystkie w/w elementy wyposażenia maluszka powinny być podpisane.

W woreczku dziecko powinno mieć zapasowe ubranko w razie zmoczenia czy zabrudzenia (proponujemy dwie zmiany).

Przypominamy, że dla lepszego samopoczucia dziecka warto zakupić proste, łatwe do zakładania ubranka.

Radzimy zrezygnować ze spodni zapinanych na zamek na rzecz spodenek dresowych, w których lepiej się bawić i figlować. Dziewczynki lubią spódniczki, pamiętajmy więc, że wygodniejsze są spódniczki szerokie niż dżinsowe, opięte, w których dziecko może mieć ograniczone ruchy.

Wszystkim Rodzicom życzymy spokojnej i szybkiej
adaptacji dzieci do warunków Przedszkola.